1. Irydologia – jest metodą całościowej oceny stanu zdrowia, która należy do metod medycyny naturalnej. Polega na zlokalizowaniu objawów widocznych w tęczówce oka (i pojawiających się na niej zmian w strukturze anatomicznej lub mikroanalitycznej) oraz dopasowaniu ich do odpowiedniej mapy schorzeń, ponieważ każdej części ciała odpowiada ściśle określone miejsce na powierzchni tęczówki oka. Badanie wykonuje irydolog poprzez specjalistyczny sprzęt irydologiczny.

Badanie stanu organizmu na podstawie tęczówki oka pozwala zapobiec wszelkim błędom w diagnozowaniu lekarskim, ponieważ popełnienie pomyłki w tej metodzie jest mało prawdopodobne. Wynika to z budowy tęczówki oka, w której muszą następować zmiany w pigmentacji i strukturze wywołane chorobami, ponieważ jest ona połączona z centralnym układem nerwowym mózgu. Strefy te oraz ich lokalizacja na tęczówkach zostały odkryte około 3 tysiące lat temu.

Badanie irydologiczne jest znakomitą metodą w dokładnym i skutecznym postawieniu diagnozy oraz ustaleniu sposobu leczenia. Dzięki przeprowadzanym systematycznie badaniom irydologicznym pacjent i lekarz zapoznają się z procesem chorobowym oraz wynikami leczenia.

Robiąc badanie irydologiczne można zdiagnozować:

• Predyspozycje genetyczne do konkretnych schorzeń i chorób (od 10 roku życia można zaobserwować stałe zmiany które mogą się aktywować, ale posiadając wiedzę na ten temat można takie zmiany zatrzymać lub wyeliminować);
• Określić stan psychoemocjonalny, poziom stresu, choroby lub schorzenia psychiczne;
• Choroby psychosomatyczne;
• Nerwice, choroby lękowe, itd.
• Ujawnić stany chorobowe i trwałe uszkodzenia takich narządów wewnętrznych jak np. mózgu, nerek, wątroby, serca, płuc, trzustki, jelit, żołądka, pęcherza, jajników, macicy, migdałów, uszu, itd.;
• Zobaczyć stan zanieczyszczenia całego organizmu oraz poszczególnych narządów;
• Określić ogólnie stan zdrowia całego organizmu i poszczególnych organów wewnętrznych;
• Stopień odporności i zanieczyszczenia ciała, skłonności do określonych chorób.

Jest to nie ingerencyjna metoda określenia rodzaju choroby, jej przyczyn oraz ogólnego stanu pacjenta. Daje ona również pacjentowi możliwość przeciwdziałania chorobie poprzez np. odpowiednią dietę, masaże lecznicze, zmianę trybu życia, refleksologię i inne metody naturalne dostosowane indywidualnie.

2. EAV – Obecnie szczególne zainteresowanie wywołuje metoda elektropunkturowej diagnostyki i terapii, wprowadzonej do medycyny w 1953 roku przez doktora medycyny Reinharda Volla bazą której jest starożytna medycyna wschodu.

Diagnostyka Volla jest niezwykle czuła i może zarejestrować nawet nieznaczne odchylenia czynności od normy a co za tym idzie wykryć chorobę na długo przed wystąpieniem objawów klinicznych i sporządzić pełną diagnozę czynnościową a czasem i kliniczną! Innymi słowami lekarz za pomocą diagnostyki elektropunturowej Volla (EAV) może nie tylko określić obecność choroby lub jej brak, ale i skłonność do takowej.

Zasadniczą cechą odróżniającą diagnostykę elektropunkturalną od innych metod jest zastosowanie specjalnie dla niej opracowanego sprzętu i sposobie nacisku aktywną elektrodą na BAP (biologicznie aktywny punkt).

Możliwości diagnozy biorezonasem magnetycznym:

• określenie stanu czynności narządów i układów związanych z aktywnymi biologicznie strefami
• trafna interpretacja niejasnych klinicznie przypadków
• diagnostyka przedkliniczna. Wykrycie latentnych (ukrytych) ognisk infekcji i określenie ich wpływu
• możliwość określenia etiologii choroby za pomocą testowania
• indywidualny dobór lekarstw i suplementów diety bez konieczności wprowadzania ich do organizmu
• testowanie alergenów, pokarmów, kosmetyków
• wykrycie negatywnego działania patogenów (radionuklidów, pestycydów i innych), które które są niewykrywalne w przebiegu badań kliniczno-laboratoryjnych
• kontrola efektywności stosowanych w leczeniu i profilaktyce środków
• wykrycie czynników etiologicznych: wirusy, bakterie, pasożyty, grzyby